Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008
Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008
Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008
Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008
Πέμπτη 14 Αυγούστου 2008
Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008
Παρασκευή 1 Αυγούστου 2008
Τρίτη 15 Ιουλίου 2008
"TEΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ"
...με σεβασμο στο προσωπο της, απλα αντιγραφω ισως, το τελευταιο κειμενο της ,απο to blog της.Food for thought...
"Έφτασε επιτέλους η ώρα να γίνει το μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Τα τελευταία δυο χρόνια είχα μείνει στάσιμη σε μια ελληνική αγορά που δεν προσφέρει πια τίποτα που να αξίζει τον κόπο. Οι επιλογές που είχα ήταν πραγματικά ελάχιστες και μετά από οχτώ χρόνια σε αυτή την δουλειά δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναγυρίσω στα σαββατοκύριακα και τις 14ωρες βάρδιες για 500-1000 ευρώ παραπάνω η να καταλήξω σε κάποια από τις managerial θέσεις που υπάρχουν στις ελληνικές παράγκες και τα πολυεθνικά παραμαγαζα. Αλλά κυρίως δεν άντεχα άλλο κάθε φόρα για μια κωλοθεση να εξαρτώμαι και δίνω εξηγήσεις σε ανθρώπους που κανονικά θα έπρεπε να πουλάν μπανάνες και μπρελόκ στα φανάρια των δρόμων.
Πέρα όμως από τα επαγγελματικά είναι και η γενικότερη αίσθηση ότι τελικά τίποτα δεν αξίζει σε αυτή την χώρα. Ότι όσο και να προσπαθήσει κανείς η ανταπόδοση θα είναι ελάχιστη (οικονομική, ψυχική, συναισθηματική) σε σχέση με την επένδυση. Ειναι η καθημερινότητα όπου το παραμικρό μετατρέπεται σε ανάβαση στο Έβερεστ (από τις δημόσιες υπηρεσίες , μέχρι το περίπατο στην πόλη). Το “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε” , ο τσαμπουκάς και η τζάμπα μαγκιά που είναι έτοιμα να εμφανιστούν πίσω από το χαμόγελο μόλις χαραχθεί λίγο το glossy σοφιστικέ επίχρισμα (τα μπαρ του Ψυρη ,το “2″ του Παπαϊωάννου, το Μέγαρο και οι συναυλίες της Lisa Gerhard μας μάραναν όταν συμπεριφερόμαστε σαν τον Βελιγκεκα η τον Χατζηαβάτη ανάλογα με την “θέση” του άλλου). Είναι η αδιαφορία για οτιδήποτε (ακόμη και στο πιο βασικό ανθρώπινο επίπεδο) πέρα από την βόλεψη και τα μικροσυμφέροντα και φυσικά είναι και η εμμονή με τους Άλλους (οι Τούρκοι, οι Άγγλοι, οι Αμερικάνοι, το Ισραήλ, η δύση, οι πολυεθνικές, η CIA, η Μοσσαντ, οι μασόνοι, ο Κισσιγκερ, ο Σόρος, ο Μπομπ ο Σφουγκαρακης,το 1204, το 1453, το 1897, το 1922, το 4711, η κατοχή, ο εμφύλιος, η δικτατορία, η αριστερά, η δεξιά, τα ξένα κέντρα, τα σκοτεινά συμφέροντα, οι γκόμενοι/γκόμενες, η άτιμη κενονια) που φταίνε για τα τρία κακα της μοίρας μας και μονίμως μας αδικούν και 24/7 σχεδιάζουν την καταστροφή μας.
Είναι τα χίλια πρόσωπα της Μιζέριας που συντρίβει κάθε καλή πρόθεση και διάθεση
Όσο και να προσπαθείς να τα αποφύγεις κάποια στιγμή στριμώχνεσαι και πρέπει να πάρεις μια απόφαση. Να νεκρώσεις τον εγκέφαλο και την ψυχή σου δεχθείς όλη αυτή την βλακεία και την φρίκη σαν κάτι το φυσιολογικό η να φύγεις.
“Άμα δεν σου αρέσει η Ελλάδα τότε πήγαινε να ζήσεις άλλου”
Πόσες φορές δεν έχω ακούσει αυτή την φράση. Ε ναι λοιπόν, δεν μου αρέσει η Ελλάδα , όπως δεν αρέσει και σε πολλούς άλλους που καθημερινά παίρνουν την απόφαση να φύγουν. Και όσο περνάει ο καιρός ο αριθμός τους θα αυξάνεται.
Τέλος εποχής λοιπόν από 2 Μαρτίου 2008. Το μόνο που μένει είναι να πω ένα ευχαριστώ στους 6-7 Ανθρώπους που γνώρισα αυτά τα χρόνια και να τους αφιερώσω το We’ll meet again με την Vera Lynn. Σε σε όλα τα υπόλοιπα θα αφιερώσω την τελευταία σκηνή από το Dr. Strangelove του Κιούμπρικ όπου ακούγεται αυτό το τραγούδι"
"Έφτασε επιτέλους η ώρα να γίνει το μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Τα τελευταία δυο χρόνια είχα μείνει στάσιμη σε μια ελληνική αγορά που δεν προσφέρει πια τίποτα που να αξίζει τον κόπο. Οι επιλογές που είχα ήταν πραγματικά ελάχιστες και μετά από οχτώ χρόνια σε αυτή την δουλειά δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναγυρίσω στα σαββατοκύριακα και τις 14ωρες βάρδιες για 500-1000 ευρώ παραπάνω η να καταλήξω σε κάποια από τις managerial θέσεις που υπάρχουν στις ελληνικές παράγκες και τα πολυεθνικά παραμαγαζα. Αλλά κυρίως δεν άντεχα άλλο κάθε φόρα για μια κωλοθεση να εξαρτώμαι και δίνω εξηγήσεις σε ανθρώπους που κανονικά θα έπρεπε να πουλάν μπανάνες και μπρελόκ στα φανάρια των δρόμων.
Πέρα όμως από τα επαγγελματικά είναι και η γενικότερη αίσθηση ότι τελικά τίποτα δεν αξίζει σε αυτή την χώρα. Ότι όσο και να προσπαθήσει κανείς η ανταπόδοση θα είναι ελάχιστη (οικονομική, ψυχική, συναισθηματική) σε σχέση με την επένδυση. Ειναι η καθημερινότητα όπου το παραμικρό μετατρέπεται σε ανάβαση στο Έβερεστ (από τις δημόσιες υπηρεσίες , μέχρι το περίπατο στην πόλη). Το “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε” , ο τσαμπουκάς και η τζάμπα μαγκιά που είναι έτοιμα να εμφανιστούν πίσω από το χαμόγελο μόλις χαραχθεί λίγο το glossy σοφιστικέ επίχρισμα (τα μπαρ του Ψυρη ,το “2″ του Παπαϊωάννου, το Μέγαρο και οι συναυλίες της Lisa Gerhard μας μάραναν όταν συμπεριφερόμαστε σαν τον Βελιγκεκα η τον Χατζηαβάτη ανάλογα με την “θέση” του άλλου). Είναι η αδιαφορία για οτιδήποτε (ακόμη και στο πιο βασικό ανθρώπινο επίπεδο) πέρα από την βόλεψη και τα μικροσυμφέροντα και φυσικά είναι και η εμμονή με τους Άλλους (οι Τούρκοι, οι Άγγλοι, οι Αμερικάνοι, το Ισραήλ, η δύση, οι πολυεθνικές, η CIA, η Μοσσαντ, οι μασόνοι, ο Κισσιγκερ, ο Σόρος, ο Μπομπ ο Σφουγκαρακης,το 1204, το 1453, το 1897, το 1922, το 4711, η κατοχή, ο εμφύλιος, η δικτατορία, η αριστερά, η δεξιά, τα ξένα κέντρα, τα σκοτεινά συμφέροντα, οι γκόμενοι/γκόμενες, η άτιμη κενονια) που φταίνε για τα τρία κακα της μοίρας μας και μονίμως μας αδικούν και 24/7 σχεδιάζουν την καταστροφή μας.
Είναι τα χίλια πρόσωπα της Μιζέριας που συντρίβει κάθε καλή πρόθεση και διάθεση
Όσο και να προσπαθείς να τα αποφύγεις κάποια στιγμή στριμώχνεσαι και πρέπει να πάρεις μια απόφαση. Να νεκρώσεις τον εγκέφαλο και την ψυχή σου δεχθείς όλη αυτή την βλακεία και την φρίκη σαν κάτι το φυσιολογικό η να φύγεις.
“Άμα δεν σου αρέσει η Ελλάδα τότε πήγαινε να ζήσεις άλλου”
Πόσες φορές δεν έχω ακούσει αυτή την φράση. Ε ναι λοιπόν, δεν μου αρέσει η Ελλάδα , όπως δεν αρέσει και σε πολλούς άλλους που καθημερινά παίρνουν την απόφαση να φύγουν. Και όσο περνάει ο καιρός ο αριθμός τους θα αυξάνεται.
Τέλος εποχής λοιπόν από 2 Μαρτίου 2008. Το μόνο που μένει είναι να πω ένα ευχαριστώ στους 6-7 Ανθρώπους που γνώρισα αυτά τα χρόνια και να τους αφιερώσω το We’ll meet again με την Vera Lynn. Σε σε όλα τα υπόλοιπα θα αφιερώσω την τελευταία σκηνή από το Dr. Strangelove του Κιούμπρικ όπου ακούγεται αυτό το τραγούδι"
Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008
Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008
PASSIVE
Dead as dead can beMy doctor tells meBut I just can't believe himEver the optimistic oneI'm sure of your abilityTo become my perfect enemyWake up and face meDon't play dead 'cause maybeSomeday I will walk away and sayYou disappoint meMaybe you're better off this wayLeaning over you hereCold and catatonicI catch a brief reflectionOf what you could and might have beenIt's your RIGHT and your abilityTo become my perfect enemyWake up (Why can’t you?)And face me(Come on now)Don't play dead (Don’t play dead)'Cause maybe(Because maybe)Someday (Someday)I will walk away and sayYou disappoint meMaybe you're better off this wayMaybe you're better off this way (×4)You're better off this (×2)Maybe you're better off...Wake up (Why can't you?)And face me(Come on now)Don't play dead (Don’t play dead)'Cause maybe(Because maybe)Someday (Someday)I will walk away and sayYou fucking disappoint meMaybe you're better off this way!Go ahead and play dead(GO!)I know that you can hear this(GO!)Go ahead and play dead(GO!)Why can't you turn and face me?(WAKE UP!) Why can't you turn against me?(WAKE UP!)Why can't you turn against me?(WAKE UP!)Why can't you turn against me?(GO!)You fucking disappoint mePassive-aggressive bullshit... (×12)
Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008
Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008
summer in real life (to be continued)
Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008
Δευτέρα 26 Μαΐου 2008
DR.HOUSE MD
Παρασκευή 9 Μαΐου 2008
Πέμπτη 24 Απριλίου 2008
Rebelion απο το πουθενα στο... πουθενα
επανασταση, με Γιαννα και Χατζηγιαννη μμμμ... καπου χασαμε τον δρομο μας...αστο Λαζο μια αλλη φορα 'παλι με γραβατουλα και κουστουμακι παντως ,ετσι δεν ειναι!?,ειχε μεγαλυτερο σουξε απο την "στολη " του γυφτου.καλα πλασαριστικες...
Τετάρτη 23 Απριλίου 2008
JUDAS
Πέμπτη 17 Απριλίου 2008
Τρίτη 8 Απριλίου 2008
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008
Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008
DEDICATED TO EVERYONE
It's cold outside.And the paint's peeling off of my walls.There's a man outside.In a long coat, grey hat, smoking a cigarette.Now the light fades out, And I wonder what I'm doing In a room like this.There's a knock on the door,And just for a second I thoughtI remembered you.So now I'm alone.Now I can think for myself.About little deals And S.U's And things I just don't understand .A white lie that night ,Or a sly touch at times.I don't think it meant anything to you .So I open the door.It's the 'friend' that I'd left in the hallway.'Please sit down' .A candlelit shadow on a wall near the bed.You know I hate to ask,But are 'friends' electric?Only mine's broke down.And now I've no-one to love.So I found out your reasons,For the phone calls and smiles,And it hurts And I'm lonely And I should never have tried .And I missed you tonight.It must be time to leave.You see it meant everything to me.
Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008
three birds are singing and dancing
Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008
ΛΙΓΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ !
Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008
MAGIC
Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ !
Λοιπον μιλαμε για τρελλο γλεντι !Βρειτε κανα δυο τριανταρες χαζογκομενιτσες,(που εχουν ξεμεινει στα 17 τους) ,κανα δυο "χαρουμενα" μεστομενα παλικαρια ολο χαρη και τσαχπινια ,βαλτε και κανα old fashioned τραγουδακι και τραγουδιστε το caraoke...Επιβαλεται πορτοκαλαδα σε αφθονες ποσοτητες και το γλεντι αρχιζει!!!θα καει το πελεκουδι....
!
!
Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2008
ARE WE A LITTLE BIT HANDICAPED ?
!!! JESUS!!!! ANTE KAΛΟ ΜΑΣ ΒΡΑΔΥ!!!ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΑΛΛΑ BLOGS !!! ΞΕΝΕΡΩΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008
Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008
Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008
Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)